Crítico/a,
os meus versos
foron devastados
por unha cicloxénese explosiva.
Non puiden facer máis
na reconstrución
tediosa do poemario.

[su_rotacion grados=”-25″]Sempre nos quedará París[/su_rotacion]

Esta casa estuvo dedicada a la labranza y a la muerte.
En su interior cunden las ortigas, pesan las flores sobre las maderas atormentadas por la lluvia.
ANTONIO GAMONEDA